دیواری که اسرائیل در فلسطین کشیده با کمتر دیواری در تاریخ بشری قابل مقایسه است. دیوار نیم میلیون فلسطینی را از بقیهء خاک میهنشان جدا می کند. شهرها و روستاها را محاصره و خانواده ها را پراکنده می کند. ۱۲ درصد از سرزمین کنونی فلسطین را (که تنها ۲۲ درصد از
فلسطین تاریخی ست) به اسرائیل الحاق می کند یعنی مرزهای به رسمیت شناخته شده در قطعنامه های ۲۴۲ و ۳۳۸ ملل متحد را نادیده می گیرد. دیوار در برخی جاها دسترسی به بیمارستان، چاه آب، محل کار، مدرسه، یا کمک های انسانی را غیر ممکن می سازد؛ حقوق بین المللی و را نیز نابود می کند. « صلح » رأی دادگاه لاهه را زیر پا می گذارد؛ فقر را در فلسطین تشدید می کند؛ و توهم نیل به فلسطینی هایی که حتی همان زندگی محقرشان با این دیوار به کلی به هم خورده آن را به درستی دیوار تبعیض نژادی، دیوار کینه، دیوار ننگ می نامند. آنچه در سال ۱۹۴۹ مرز موقت آتش بس تلقی می شد ۳۵۰ کیلومتر بود ولی این دیوار در مواردی تا ۲۰ کیلومتر در داخل پیش می رود تا امکان برپایی دولت پادرهوای فلسطین را ناممکن سازد و اراضی بیشتری را از فلسطینی ها غصب و مصادره « فلسطین خودمختار » کند. دیوار با پیچ و تابهای افعی واری که به منظور تصرف زمین های حاصخیز و منابع آب به خود می دهد، طولش به ۶۶۵ کیلومتر خواهد رسید.
این دیوار ایمنی برای اسرائیلی ها نیست، ابزاری ست برای استعمار فلسطین، ابزاری ست برای ساختن گتو و زندانی بزرگ که در آن نه فقط فلسطینی ها بلکه به لحاظ معنوی و انسانی، اسرائیلی ها نیز زندانی آن اند.